My, niżej podpisani obywatele Wspólnoty Europejskiej z niepokojem przyglądamy się ciężkiej sytuacji Republiki Estonii, członka WE od 2004 roku. Suwerenna decyzja władz stolicy kraju – Tallina, o przeniesieniu pomnika żołnierzy Związku Sowieckiego i szczątków dwunastu żołnierzy Armii Czerwonej z centrum miasta na cmentarz wojskowy, spowodowała nie tylko zamieszki w mieście, wywołane przez niektórych członków mniejszości rosyjskiej, lecz także rozruchy w Moskwie. Obecnie ambasada Republiki Estonii w Rosji jest otoczona przez agresywnych demonstrantów powszechnie kojarzonych z partią rządzącą. W ostatnich dniach rzucali oni w Ambasadę kamieniami, zerwali z niej flagę, zaatakowali samochód wiozący Panią Ambasador Marinę Kaljurand, a władze Rosji rozpoczęły bezprawną wojnę ekonomiczną z Estonią.

Pan José Manuel Durao Barroso
Przewodniczący, Komisji Europejskiej

Szanowny Panie Przewodniczący,

My, niżej podpisani obywatele Wspólnoty Europejskiej z niepokojem przyglądamy się ciężkiej sytuacji Republiki Estonii, członka WE od 2004 roku. Suwerenna decyzja władz stolicy kraju – Tallina, o przeniesieniu pomnika żołnierzy Związku Sowieckiego i szczątków dwunastu żołnierzy Armii Czerwonej z centrum miasta na cmentarz wojskowy, spowodowała nie tylko zamieszki w mieście, wywołane przez niektórych członków mniejszości rosyjskiej, lecz także rozruchy w Moskwie. Obecnie ambasada Republiki Estonii w Rosji jest otoczona przez agresywnych demonstrantów powszechnie kojarzonych z partią rządzącą. W ostatnich dniach rzucali oni w Ambasadę kamieniami, zerwali z niej flagę, zaatakowali samochód wiozący Panią Ambasador Marinę Kaljurand, a władze Rosji rozpoczęły bezprawną wojnę ekonomiczną z Estonią.

Decyzja o przeniesieniu pomnika jest nie tylko suwerenną decyzją władz stolicy niepodległego państwa, lecz także hołdem dla tysięcy ofiar sowieckiego imperializmu w Estonii – zamordowanych, więzionych i zesłanych na Syberię. Naród estoński, który po ucieczce niemieckich nazistów we wrześniu 1944 roku utworzył niepodległościowy rząd, zwrócił się do mocarstw zachodnich z prośbą o pomoc i ochronę jego neutralności w konflikcie Związku Sowieckiego i III Rzeszy. Wezwanie pozostało bez odpowiedzi przez co Estonia została przyłączona do ZSRS na 47 lat. Aż do 1953 roku heroiczną walkę z okrutnym okupantem toczyli „leśni ludzie” – estoński ruch oporu.

Przemiany demokratyczne zapoczątkowane „Listem 40” i strajkami studentów w 1980 roku, doprowadziły do „śpiewającej rewolucji” w roku 1988 i ostatecznie deklaracji niepodległości w roku 1991. W referendum deklarację poparło 78% obywateli. Kolejne lata przyniosły nadbałtyckiej republice szybki wzrost gospodarczy za sprawą wolnorynkowych reform i likwidacji deficytu budżetowego. Dzięki temu Estonia jest dziś najszybciej rozwijającym się krajem w Europie. Przykład tego kraju jest szczególnie cenny dla tych z nas, którzy żyją w krajach postkomunistycznych, podobnie jak Estonia doświadczonych biedą i stagnacją ekonomiczną lat gospodarki centralnie sterowanej.

Republika Estonii, zwana niekiedy „małym krajem, któremu się udało”, jest dziś zagrożona imperialistycznymi ambicjami sąsiada, powracającego do niechlubnej tradycji Związku Sowieckiego. Władze Federacji Rosyjskiej tolerują nacjonalistyczne prowokacje wymierzone w obywateli Estonii, kwestionują suwerenność Republiki Estonii i dążą do jej izolacji na arenie międzynarodowej.

Jako obywatele Wspólnoty Europejskiej wzywamy Pana do podjęcia działań, które powstrzymają Rosję przed dalszymi atakami na członka naszej Wspólnoty.

prosimy o podpisywanie się pod listem na stronie: www.pro-estonia.eu